En çok zorlanan kesim; çalışan anneler, boşanmış anneler, ekonomik zorluk yaşayan kesim ve özel gereksinimli çocuk sahibi aileler oldu.
Zaman ve mekan kavramları değişdi ve sınırlar kayboldu. Ev, okul, iş yeri mekânsal olarak yer değiştirdi. Evde çalışma saatleri ortalama 2 saat artmış oldu. Çocuklar için ekran süresi arttı.
Pandemiden önce sağlıklı anne baba çocuk ilişkisi kuramamış aileler uzayan evde kalma sürecinde daha kaygılı ve depresif ruh hali geliştirmeye yatkın oldular.
Sağlıklı ilişki kuran ailelerde de çocukların ve gençlerin motivasyonu çok düştü, anlamsızlık ve amaçsızlık ortak bir ruh haline dönüşmeye başladı. Bu matematik benim ne işime yarayacak diyen çocuklar, dersleri hayatları ile bağdaştıramadı.
Okullar hazırlıksız yakalandıkları için yüz yüze eğitimi eve kopyalamaya çalışınca boş ekranlar ve derse motive olmakta zorlanan çocukların sayısı arttı.
Zaten dijital dünyaya kaymak konusunda kolayı tercih eden genç beyinler, sosyal ilişkiler yok olunca tamamen ekrana kaydı.
