Kumkurdu’nun ve Zackarina’nın hikâyesi, çocuklara edebiyat niyetine nasihat yutturulmasını sevmeyen herkesin çok seveceği, birkaç kez dinlemek isteyeceği hikâyeler.  Kumkurdu sanki hayvandan da öte bir şey. Bir evren gezgini, o evrene de yeterince hakim görünüyor.
Her şeyden önce, küçük Zackarina için harika bir arkadaş ama güzelliği biraz da hayal mi gerçek mi olduğunun belli olmamasından kaynaklanıyor.

Zackarina, annesi ve babasıyla deniz kıyısında bir evde yaşıyor. Buraya kadar iyi hoş da, kendisine arkadaşlık edecek birini bulamıyor. Annesi hep işe yetişmek zorunda, babasıysa hep evde ama mutlaka kendisini gömecek bir iş buluyor. Hiçbir şey olmasa gazete okuyor. Ama Zackarina bir gün kumsalda, kumların altında kıpırdayan kum rengi bir şey görüyor. Ve işte o gün yalnızlıktan kurtuluyor.

Kumkurdu’nun her şeyi bilen, sakin, huzurlu ve keyifli tarzı Zackarina’nın çocuksu meraklılığı ve heyecanıyla birleşince ortaya çok keyifli sohbetler çıkıyor. Peki Zackarina ve Kumkurdu nelerden mi bahsediyorlar: aşktan, dostluktan, paylaşmaktan, ailelerden, evrenden, zamandan kısacası bir çocuğun kafasında kurabileceği bir çok şeyden

Kitaptan kısa alıntılar verirsem zaten ne demek istediğimi anlayacaksınız.

“Ben rüzgardım,” diye düşündü. “Gökyüzünde yağmurları savuran bir rüzgar, ve yağmur yağdı ve yağdı, yüzlerce yıl, bütün şehir sırılsıklam oldu ve öfkelendi. Ama çadırda yaşayan iki kişi yağmurdan mutlu oldu ve ben o zaman annemin oldum ve annem benim ve babam ikimizin. Ve ben şimdi kendiminim”

“Büyürken vücudun patlayan mısır taneleri gibi kıpır kıpır olduğunu! Bunu sen ben biliriz, her küçük kurbağa da bilir ama onlar bilmez, dedi Kumkurdu. Büyüdüler ya, hemen unuttular.”

“Bir sonu olmalı,” diye düşündü Zackarina. Her şeyin bir sonu vardı. Bir merdiven başlar ve biterdi. Ve önce sabah, sonra da akşam olur, bir gün böyle başlayıp biterdi. Dünyanın en uzun treninin bile bir son vagonu vardı ama tren biterdi.

Ama evren, diye düşündü Zackarina, yalnızca devam ediyor, devam ediyor ve devam ediyor. Sonu yok!”

-“Evren her şeydir dedi kumkurdu.Var olan her şey! Burada ve şimdi, o zaman ve orada, kuyruklu yıldızlar, trampetler ve kartallar ve ayılarve bazen bir pantalonun cebinde duran tozlu, kırmızı şekerlemeler.

-Benim biraz once yuttuğumdan mı? Dedi Zackarina. O da mı evrenin bir parçasıydı?

-Elbette dedi Kumkurdu. O da evrenin bir parçasıydı. Sen de Zacharina sen de evrenin bir parçasısın.

-Ben mi? Gerçekten mi? dedi Zackarina.

Kumkurdu yalnızca gülümseyip başını salladı. Ve kısacık bir an, bütün evren onun altın saçlarında parladı. Öyle mutlu olmuştu ki eve neredeyse uçarak gitti.

Vınn kitabında zamandan bahsetmiştik ya şimdi de Kumkurdunda zaman ve evrenden bahsetme fırsatınız var çocuklarınıza. Bu soyutlamaları yapmadan çocuğunuzun matematik yapabilmesini beklemeyin boşuna. Sonuçta matematik yapabilmek için bile biraz edebiyat gerekli!!! Çünkü edebiyat demek zaman ve mekandan bağımsız düşünebilmek demek.

Gelişimsel Yaş Aralığı: 7-8 yaş